Μια ανοιξιάτικη μέρα ο Μέχι και η Λίλη πήγαν στην όχθη ενός ποταμού για πικνίκ .
Άπλωσαν την κουβερτούλα τους , έβγαλαν τα λαχταριστά ψωμάκια από το καλαθάκι και όλες τις άλλες νοστιμιές , έφαγαν καλά ώσπου χόρτασαν.
Ο Μέχι δίψασε και ρώτησε τι έχει φέρει η Λίλη για να πιούνε , αλλά η Λίλη έχει ξεχάσει της πορτοκαλάδες σπίτι.
Ωωω μην στεναχωριέσαι Λίλη μου, θα πιούμε από την πηγή που τρέχει στην όχθη που ποταμού, είπε ο Μέχι χαρούμενα, σίγουρα θα δροσιστούμε.
Ήπιαν νεράκι και έκατσαν στην όχθη.
Τα νερά τραγουδούσαν το τραγούδι του ποταμού, το ξέρετε πως ακούγετε το κελαρυστό νεράκι του ποταμού; είναι σαν τραγούδι που μαζί με τον άνεμο που διαπερνά τις φυλλωσιές των δέντρων, βγάζει μουσική.Αυτή είναι η μουσική της φύσης.
Μέσα σε όλη αυτή τη μαγευτική ατμόσφαιρα τα παιδιά ξεκουραζόταν και έπαιζαν χαρούμενα.
Θέλεις να κολυμπήσουμε Λίλη; ρώτησε ο Μέχι.
Όχι όχι, το νερό θα είναι παγωμένο Μέχι, είναι ακόμη άνοιξη!!
Χμ νομίζω πως έχεις δίκιο , έλα να δούμε αν έχει ψαράκια της είπε ο φίλος της, Δε θα βραχούμε καθόλου Λίλη, θα σκαρφαλώσουμε σε εκείνο το τεράστιο κλαδί που κρέμεται από τον πλάτανο και θα κοιτάμε από εκεί πάνω τα νερά!!!
Τα δυο παιδιά , σκαρφαλώνοντας στο πλάτανο της όχθης, έφτασαν στο κλαδί που κρεμόταν ακριβώς πάνω από το ποτάμι!!!
Τα νερά κυλούσαν ορμητικά, γιατί την άνοιξη τα ποτάμια έχουν πολύ νερό , από τα χιόνια που λιώνουν ψηλά στα βουνά .
Ο Μέχι έχασε την ισορροπία του και ..........μπλούμ έπεσε.......... αλλά εκείνη τη στιγμή περνούσε με φόρα και ένα τεράστιο νούφαρο , μέσα σε αυτό το νούφαρο έπεσε ο μικρός Μέχι στροβιλίζονταν για ώρα μέσα στα νερά του ποταμού, φωνάζοντας τη Λίλη.
Η Λίλη φοβισμένη τον άκουγε στην αρχή, αλλά είχε αγκαλιάσει τον κορμό του δέντρου και είχε κουρνιάσει εκεί μην ξέροντας τι να κάνει.
Ώσπου, είδε ένα άλλο τεράστιο νούφαρο να περνά από κάτω, γρήγορα αποφάσισε πως έπρεπε να πέσει και αυτή μέσα στο νούφαρο για να βρει τον φίλο της ,αλλιώς πως θα κατάφερνε να τον συναντήσει ; Μόλις έφτασε το νούφαρο κάτω από τον κορμό, μπλούμμμ έπεσε με φόρα μέσα στο λουλούδι.Το λουλούδι ήταν μεγάλο και άνετο για να κάτσει η Λίλη ολόκληρη μέσα .
Έκατσε αναπαυτικά και πρόσεχε γύρω της ,μήπως δει τον Μέχι .
Μετά από πολύ ώρα, είδε κοντά σε μια όχθη το Μέχι μέσα στο νούφαρο του ,να κρατάει με δύναμη ένα κλαδί και να προσπαθεί να κατέβει από την λουλουδένια βάρκα του.
Εεεε Μέχι κράτα γερά , έρχομεεεε θα τα καταφέρουμε άρχισε να φωνάζει η Λίλη.
Πήρε θάρρος ο Φίλος μας και έκανε προσπάθεια με όλη του τη δύναμη να πιαστεί στο κλαδί της ιτιάς που κρέμονταν μέσα στα νερά.
Χοπ τα κατάφεραααααααα, φώναξε ενθουσιασμένος, Λίλη θα σταματήσω το νούφαρο σου με ένα μεγάλο κλαδί και μετά θα σε τραβήξω στην όχθη.
Όντως ο μικρός μας φίλος ,τα κατάφερε με επιτυχία .
Η Λίλη αν και βρεγμένη έφτασε στην όχθη χαμογελαστή.
Τώρα όμως άρχισε να νυχτώνει και τα παιδιά ανησυχούσαν για το πως θα περάσουν τη νύχτα τους σε ένα μέρος που τους ήταν άγνωστο.
Τα μαύρα ματάκια της Λίλης δάκρυσαν και είπε στον Μέχι πως φοβόταν.
Έλα μαζί μου Λίλη μην φοβάσαι , εγώ θα βρω ένα μέρος να κοιμηθούμε ήσυχα όλη νύχτα και αύριο θα δούμε τι θα κάνουμε, της είπε ο Μέχι .
Ο Μέχι έκοψε καλάμια από το ποτάμι, έφτιαξε ένα πορτάκι με τα καλάμια που βρήκε και το έβαλε μπροστά στο άνοιγμα ενός μεγάλου δέντρου , εκεί μέσα θα έμπαιναν να κοιμηθούν και με το πορτάκι θα είχαν προστασία από τα άγρια ζώα.Η Λίλη έστρωσε το πάτωμα του κοιλώματος με φύλλα και βγήκαν να κάτσουν μπροστά στη φωλίτσα τους .
Μέσα στο δάσος σκοτεινιάζει νωρίς και οι σκιές γίνονται τρομακτικές για όσους δεν έχουν ξαναδεί το δάσος νύχτα!!
Τα παιδιά καθόταν αγκαλιασμένα ήσυχα και κοιτούσαν γύρω τους τις σκιές, και όσα έλαμπαν μέσα στο σκοτάδι.
Τα μάτια της κουκουβάγιας λάμπουν μες τη νύχτα οι πυγολαμπίδες πετούν και λάμπουν επίσης όμορφα και το φεγγαράκι περνά μέσα από τα φύλλα των δέντρων και φωτίζει άχνα το δάσος.
Τα παιδιά πήγαν να κοιμηθούν στο καλυβάκι τους στον κορμό του δέντρου .
Το πρωί με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου το δάσος ζωντανεύει !!!
Τα παιδιά ξύπνησαν από μελωδικούς ήχους , τα πουλιά μέσα στις φυλλωσιές κελαηδούσαν, οι πάπιες και οι φραγκόκοτες χτυπούσαν τα φτερά τους και άρχιζαν τα κρωξίματα,τα μυρμήγκια φορτωμένα πηγαινοέρχονταν στα τούνελ που είχαν δημιουργήσει και οι λαγοί άνοιγαν τα λαγούμια τους, τα σκιουράκια ροκάνιζαν ένα δέντρο δίπλα από το δικό τους ,μόνο τα παιδιά δεν ήξεραν τι να κάνουν.
Και ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά τους τρεις μικρούτσικοι άνθρωποι, ντυμένοι με λουλούδια και στο κεφάλι φόραγαν από ένα τεράστιο λουλούδι για καπέλο!!!
Καλημέρα παιδάκια τους είπαν χαρωπά.Πως φτάσατε ως εδώ; Αυτό το μέρος δεν το ξέρει κάνεις εκτός από εμάς.
Βρίσκεστε στη χώρα της χαράς και της αγάπης .
Τα παιδιά τους είπαν με ποιο τρόπο έφτασαν .
Ωραία έτσι εξηγείται λοιπόν, είπε ο ένας μικροσκοπικός άνθρωπος με το λουλούδι στο κεφάλι.
Ελάτε να σας ξεναγήσουμε στο χωριό της αγάπης παιδάκια να δείτε πως ζούμε , είσαστε εδώ ευπρόσδεκτοι.
Φτάνοντας σε ένα ξέφωτο στο δάσος, τα παιδιά είδαν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί.
Τα μικρά ανθρωπάκια ήταν όλα ντυμένα σαν λουλούδια και είχαν όλοι πολύχρωμα καπέλα από εξωτικά λουλούδια .
Όλοι εργαζόταν εντατικά έξω από τα σπιτάκια τους ,γύρω από αναμμένες φωτιές , γελώντας και μιλώντας χαρούμενα και τα σπίτια τους ήταν κάτι τεράστια μανιτάρια .
Γυναίκες έπλεναν και έραβαν, άντρες έφτιαχναν παπούτσια από φύλλα και λουλούδια , άλλοι ετοίμαζαν φαγητό και άλλοι καθάριζαν τις όμορφες αυλές τους .
Μικρά παιδάκια μια σταλιά, έπαιζαν ήσυχα γύρω από κύκλους.
Όλα με τάξη , όλα ταχτοποιημένα σαν να ήταν φωτογραφίες και όχι αληθινά .
Αγαπάμε τη φύση και τις ομορφιές της τους εξήγησε ένα μικρό ανθρωπάκι,ζούμε ειρηνικά και απλά
εσείς οι μεγάλοι άνθρωποι ζείτε αλλιώς και σας φοβόμαστε,δεν χρειάζονται πολλά για να είμαστε ευτυχισμένοι , τροφή , ειρήνη, αγάπη, εργασία και όμορφο περιβάλλον για να ζούμε ανθρώπινα .
Σήμερα είσαστε καλεσμένοι μας , θα φάτε μαζί μας και μετά θα σας πάμε στο μέρος όπου άρχισε το ταξίδι σας .
Πα ντε πίσω και μιλήστε τους για αγάπη, για το μήνυμα ειρήνης και χαράς .
Δείτε πόσο όμορφα ζούμε μέσα στη φύση , αναπνεύστε το δροσερό μυρωδάτο άρωμα του δάσους
και πέστε στους φίλους σας ,πόσο όμορφα είναι να ξυπνάς ακούγοντας πουλιά.
Τα παιδιά έφαγαν το μεσημέρι με τα μικρά ανθρωπάκια του χωρίου της χαράς.
Ψαράκια από το ποτάμι ,φρούτα και χυμό από μαύρα βατόμουρα,νεράκι από την πηγή ,ήταν όλα όσα δοκίμασαν στο τραπέζι του χωριού.
Τον νόστιμο χυμό τους, τον ήπιαν μέσα σε λουλούδια και αφού χαιρέτισαν όλους τους χωρικούς, φόρεσαν τα όμορφα λουλουδένια καπέλα που τους χάρισαν, για να προστατεύονται από τον καυτό ήλιο και πήγαν στην όχθη του ποταμού.
Οι χωρικοί φώναξαν δυο μεγάλους κύκνους και ανέβασαν τα παιδιά πάνω στις ράχες των κύκνων
και τους ευχήθηκαν καλό ταξίδι.
Τα πουλιά οι πάπιες και οι πελεκάνοι συνόδευαν τα παιδιά σε όλο το ταξίδι της επιστροφής .
Οι δυο φίλοι έφτασαν στα σπίτια τους και σε όλη τους τη ζωή, μιλούσαν για το ταξίδι τους στη χώρα της χαράς .Αγαπούσαν την ειρήνη και το δάσος και συνέχισαν να απολαμβάνουν τα πικνίκ στο δάσος .
Άπλωσαν την κουβερτούλα τους , έβγαλαν τα λαχταριστά ψωμάκια από το καλαθάκι και όλες τις άλλες νοστιμιές , έφαγαν καλά ώσπου χόρτασαν.
Ο Μέχι δίψασε και ρώτησε τι έχει φέρει η Λίλη για να πιούνε , αλλά η Λίλη έχει ξεχάσει της πορτοκαλάδες σπίτι.
Ωωω μην στεναχωριέσαι Λίλη μου, θα πιούμε από την πηγή που τρέχει στην όχθη που ποταμού, είπε ο Μέχι χαρούμενα, σίγουρα θα δροσιστούμε.
Ήπιαν νεράκι και έκατσαν στην όχθη.
Τα νερά τραγουδούσαν το τραγούδι του ποταμού, το ξέρετε πως ακούγετε το κελαρυστό νεράκι του ποταμού; είναι σαν τραγούδι που μαζί με τον άνεμο που διαπερνά τις φυλλωσιές των δέντρων, βγάζει μουσική.Αυτή είναι η μουσική της φύσης.
Μέσα σε όλη αυτή τη μαγευτική ατμόσφαιρα τα παιδιά ξεκουραζόταν και έπαιζαν χαρούμενα.
Θέλεις να κολυμπήσουμε Λίλη; ρώτησε ο Μέχι.
Όχι όχι, το νερό θα είναι παγωμένο Μέχι, είναι ακόμη άνοιξη!!
Χμ νομίζω πως έχεις δίκιο , έλα να δούμε αν έχει ψαράκια της είπε ο φίλος της, Δε θα βραχούμε καθόλου Λίλη, θα σκαρφαλώσουμε σε εκείνο το τεράστιο κλαδί που κρέμεται από τον πλάτανο και θα κοιτάμε από εκεί πάνω τα νερά!!!
Τα δυο παιδιά , σκαρφαλώνοντας στο πλάτανο της όχθης, έφτασαν στο κλαδί που κρεμόταν ακριβώς πάνω από το ποτάμι!!!
Τα νερά κυλούσαν ορμητικά, γιατί την άνοιξη τα ποτάμια έχουν πολύ νερό , από τα χιόνια που λιώνουν ψηλά στα βουνά .
Ο Μέχι έχασε την ισορροπία του και ..........μπλούμ έπεσε.......... αλλά εκείνη τη στιγμή περνούσε με φόρα και ένα τεράστιο νούφαρο , μέσα σε αυτό το νούφαρο έπεσε ο μικρός Μέχι στροβιλίζονταν για ώρα μέσα στα νερά του ποταμού, φωνάζοντας τη Λίλη.
Η Λίλη φοβισμένη τον άκουγε στην αρχή, αλλά είχε αγκαλιάσει τον κορμό του δέντρου και είχε κουρνιάσει εκεί μην ξέροντας τι να κάνει.
Ώσπου, είδε ένα άλλο τεράστιο νούφαρο να περνά από κάτω, γρήγορα αποφάσισε πως έπρεπε να πέσει και αυτή μέσα στο νούφαρο για να βρει τον φίλο της ,αλλιώς πως θα κατάφερνε να τον συναντήσει ; Μόλις έφτασε το νούφαρο κάτω από τον κορμό, μπλούμμμ έπεσε με φόρα μέσα στο λουλούδι.Το λουλούδι ήταν μεγάλο και άνετο για να κάτσει η Λίλη ολόκληρη μέσα .
Έκατσε αναπαυτικά και πρόσεχε γύρω της ,μήπως δει τον Μέχι .
Μετά από πολύ ώρα, είδε κοντά σε μια όχθη το Μέχι μέσα στο νούφαρο του ,να κρατάει με δύναμη ένα κλαδί και να προσπαθεί να κατέβει από την λουλουδένια βάρκα του.
Εεεε Μέχι κράτα γερά , έρχομεεεε θα τα καταφέρουμε άρχισε να φωνάζει η Λίλη.
Πήρε θάρρος ο Φίλος μας και έκανε προσπάθεια με όλη του τη δύναμη να πιαστεί στο κλαδί της ιτιάς που κρέμονταν μέσα στα νερά.
Χοπ τα κατάφεραααααααα, φώναξε ενθουσιασμένος, Λίλη θα σταματήσω το νούφαρο σου με ένα μεγάλο κλαδί και μετά θα σε τραβήξω στην όχθη.
Όντως ο μικρός μας φίλος ,τα κατάφερε με επιτυχία .
Η Λίλη αν και βρεγμένη έφτασε στην όχθη χαμογελαστή.
Τώρα όμως άρχισε να νυχτώνει και τα παιδιά ανησυχούσαν για το πως θα περάσουν τη νύχτα τους σε ένα μέρος που τους ήταν άγνωστο.
Τα μαύρα ματάκια της Λίλης δάκρυσαν και είπε στον Μέχι πως φοβόταν.
Έλα μαζί μου Λίλη μην φοβάσαι , εγώ θα βρω ένα μέρος να κοιμηθούμε ήσυχα όλη νύχτα και αύριο θα δούμε τι θα κάνουμε, της είπε ο Μέχι .
Ο Μέχι έκοψε καλάμια από το ποτάμι, έφτιαξε ένα πορτάκι με τα καλάμια που βρήκε και το έβαλε μπροστά στο άνοιγμα ενός μεγάλου δέντρου , εκεί μέσα θα έμπαιναν να κοιμηθούν και με το πορτάκι θα είχαν προστασία από τα άγρια ζώα.Η Λίλη έστρωσε το πάτωμα του κοιλώματος με φύλλα και βγήκαν να κάτσουν μπροστά στη φωλίτσα τους .
Μέσα στο δάσος σκοτεινιάζει νωρίς και οι σκιές γίνονται τρομακτικές για όσους δεν έχουν ξαναδεί το δάσος νύχτα!!
Τα παιδιά καθόταν αγκαλιασμένα ήσυχα και κοιτούσαν γύρω τους τις σκιές, και όσα έλαμπαν μέσα στο σκοτάδι.
Τα μάτια της κουκουβάγιας λάμπουν μες τη νύχτα οι πυγολαμπίδες πετούν και λάμπουν επίσης όμορφα και το φεγγαράκι περνά μέσα από τα φύλλα των δέντρων και φωτίζει άχνα το δάσος.
Τα παιδιά πήγαν να κοιμηθούν στο καλυβάκι τους στον κορμό του δέντρου .
Το πρωί με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου το δάσος ζωντανεύει !!!
Τα παιδιά ξύπνησαν από μελωδικούς ήχους , τα πουλιά μέσα στις φυλλωσιές κελαηδούσαν, οι πάπιες και οι φραγκόκοτες χτυπούσαν τα φτερά τους και άρχιζαν τα κρωξίματα,τα μυρμήγκια φορτωμένα πηγαινοέρχονταν στα τούνελ που είχαν δημιουργήσει και οι λαγοί άνοιγαν τα λαγούμια τους, τα σκιουράκια ροκάνιζαν ένα δέντρο δίπλα από το δικό τους ,μόνο τα παιδιά δεν ήξεραν τι να κάνουν.
Και ξαφνικά εμφανίστηκαν μπροστά τους τρεις μικρούτσικοι άνθρωποι, ντυμένοι με λουλούδια και στο κεφάλι φόραγαν από ένα τεράστιο λουλούδι για καπέλο!!!
Καλημέρα παιδάκια τους είπαν χαρωπά.Πως φτάσατε ως εδώ; Αυτό το μέρος δεν το ξέρει κάνεις εκτός από εμάς.
Βρίσκεστε στη χώρα της χαράς και της αγάπης .
Τα παιδιά τους είπαν με ποιο τρόπο έφτασαν .
Ωραία έτσι εξηγείται λοιπόν, είπε ο ένας μικροσκοπικός άνθρωπος με το λουλούδι στο κεφάλι.
Ελάτε να σας ξεναγήσουμε στο χωριό της αγάπης παιδάκια να δείτε πως ζούμε , είσαστε εδώ ευπρόσδεκτοι.
Φτάνοντας σε ένα ξέφωτο στο δάσος, τα παιδιά είδαν κάτι που δεν είχαν ξαναδεί.
Τα μικρά ανθρωπάκια ήταν όλα ντυμένα σαν λουλούδια και είχαν όλοι πολύχρωμα καπέλα από εξωτικά λουλούδια .
Όλοι εργαζόταν εντατικά έξω από τα σπιτάκια τους ,γύρω από αναμμένες φωτιές , γελώντας και μιλώντας χαρούμενα και τα σπίτια τους ήταν κάτι τεράστια μανιτάρια .
Γυναίκες έπλεναν και έραβαν, άντρες έφτιαχναν παπούτσια από φύλλα και λουλούδια , άλλοι ετοίμαζαν φαγητό και άλλοι καθάριζαν τις όμορφες αυλές τους .
Μικρά παιδάκια μια σταλιά, έπαιζαν ήσυχα γύρω από κύκλους.
Όλα με τάξη , όλα ταχτοποιημένα σαν να ήταν φωτογραφίες και όχι αληθινά .
Αγαπάμε τη φύση και τις ομορφιές της τους εξήγησε ένα μικρό ανθρωπάκι,ζούμε ειρηνικά και απλά
εσείς οι μεγάλοι άνθρωποι ζείτε αλλιώς και σας φοβόμαστε,δεν χρειάζονται πολλά για να είμαστε ευτυχισμένοι , τροφή , ειρήνη, αγάπη, εργασία και όμορφο περιβάλλον για να ζούμε ανθρώπινα .
Σήμερα είσαστε καλεσμένοι μας , θα φάτε μαζί μας και μετά θα σας πάμε στο μέρος όπου άρχισε το ταξίδι σας .
Πα ντε πίσω και μιλήστε τους για αγάπη, για το μήνυμα ειρήνης και χαράς .
Δείτε πόσο όμορφα ζούμε μέσα στη φύση , αναπνεύστε το δροσερό μυρωδάτο άρωμα του δάσους
και πέστε στους φίλους σας ,πόσο όμορφα είναι να ξυπνάς ακούγοντας πουλιά.
Τα παιδιά έφαγαν το μεσημέρι με τα μικρά ανθρωπάκια του χωρίου της χαράς.
Ψαράκια από το ποτάμι ,φρούτα και χυμό από μαύρα βατόμουρα,νεράκι από την πηγή ,ήταν όλα όσα δοκίμασαν στο τραπέζι του χωριού.
Τον νόστιμο χυμό τους, τον ήπιαν μέσα σε λουλούδια και αφού χαιρέτισαν όλους τους χωρικούς, φόρεσαν τα όμορφα λουλουδένια καπέλα που τους χάρισαν, για να προστατεύονται από τον καυτό ήλιο και πήγαν στην όχθη του ποταμού.
Οι χωρικοί φώναξαν δυο μεγάλους κύκνους και ανέβασαν τα παιδιά πάνω στις ράχες των κύκνων
και τους ευχήθηκαν καλό ταξίδι.
Τα πουλιά οι πάπιες και οι πελεκάνοι συνόδευαν τα παιδιά σε όλο το ταξίδι της επιστροφής .
Οι δυο φίλοι έφτασαν στα σπίτια τους και σε όλη τους τη ζωή, μιλούσαν για το ταξίδι τους στη χώρα της χαράς .Αγαπούσαν την ειρήνη και το δάσος και συνέχισαν να απολαμβάνουν τα πικνίκ στο δάσος .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου